..κι άλλη καταγγελία για περιστατικό αστυνομικής βίας

από το tvxs

Θύμα αστυνομικής βίας έπεσε, στις 22 Νοεμβρίου στο Γουδί, ο Α.Σ, ο οποίος «προκάλεσε» την οργή του αστυνομικού με τη μπλούζα του, αλλά και με τη χρήση ενικού κατά τη διάρκεια του ελέγχου.

«Μόλις είχα σχολάσει και επέστρεφα σπίτι μου. Πρέπει να ήταν δύο τα ξημερώματα», θυμάται ο Α.Σ και συνεχίζει «πενήντα-εξήντα μέτρα από το σπίτι, με σταμάτησε ένα περιπολικό. Μου έκανε έλεγχο ρίχνοντας με πάνω στο καπό».

«Όλα αυτά ξεκίνησαν από τη μπλούζα που φορούσα. Δεν αναγράφει τίποτα αλλά του φάνηκε λίγο εκκεντρική και του τράβηξε την προσοχή», σημειώνει ο Α.Σ

Καθώς από τον έλεγχο δεν βρέθηκε κάτι επιλήψιμο, ο αστυνομικός του ζήτησε τα στοιχεία του. Όμως ο Α.Σ δεν είχε ταυτότητα μαζί του. «Έλα από το σπίτι, είναι λίγο πιο κάτω να σου τα δώσω», απάντησε στο αίτημα του αστυνομικού. Το «έλα» ακούστηκε αρκετά προκλητικό για τον αστυνομικό, ο οποίος «ενοχλημένος» απάντησε: «Ούτε έλα, ούτε τίποτα. Στο πληθυντικό θα μου μιλάς».

«Μου φόρεσε χειροπέδες, με χτύπησε δύο φορές στο κεφάλι, με πέταξε μέσα στο περιπολικό και μου έκλεισε το κινητό», καταγγέλλει ο Α.Σ. Στο τμήμα ο αστυνομικός συνέχισε να την ίδια επιθετική συμπεριφορά, ενώ ο Α.Σ ήταν ακόμη δεμένος με χειροπέδες. «Κάποια στιγμή έπεσα πάνω σε μία ξύλινη ντουλάπα και χτύπησα στο κεφάλι. Εκείνη τη στιγμή επενέβησαν κάποιοι συνάδελφοι του και τον σταμάτησαν», δηλώνει ο Α.Σ.

«Τελικά με κράτησαν μέχρι το πρωί και μετά με άφησαν ελεύθερο. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, είναι η τρίτη. Για αυτό είμαι αγανακτισμένος», τονίζει ο Α.Σ, διευκρινίζοντας ότι έχει κινηθεί ήδη νομικά. «Δεν ζητάω λεφτά, απλά θέλω να φύγει από το σώμα».

Τα στοιχεία του Α.Σ. βρίσκονται στη διάθεση του tvxs

70 καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί και συγγραφείς στηρίζουν τους Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη

από το tvxs

Κείμενο συμπαράστασης στους «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», για ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο του ελληνικού κινηματογράφου και της κινηματογραφικής παιδείας, υπογράφουν 70 εικαστικοί καλλιτέχνες, ηθοποιοί, σκηνοθέτες του θεάτρου, μουσικοί, συγγραφείς και πανεπιστημιακοί.

Στο κείμενό τους υποστηρίζουν και τη νεοσύστατη Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των Κινηματογραφιστών, ενώ εκφράζουν και την ελπίδα «η ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους να είναι η αρχή για συνολικές αλλαγές στο χρόνιο, ομιχλώδες τοπίο του πολιτισμού». «Νιώθουμε, ο καθένας από το χώρο που δραστηριοποιείται, την άμεση συγγένεια του αγώνα τους με αντίστοιχους δικούς μας και γι’ αυτό τους δηλώνουμε την απόλυτη συμπαράστασή μας. Η αλληλεγγύη μας αυτή προκύπτει τόσο από την προφανή αναγκαιότητα για ψήφιση και άμεση εφαρμογή νέου κινηματογραφικού νόμου, όσο και από το πνεύμα της κίνησής τους που μακριά από οργανωμένα συμφέροντα και συντεχνίες βασίζεται στην εθελοντική ένωση ενεργών πολιτών για να διεκδικήσουν αυτόνομα την αλλαγή θεσμών και νοοτροπιών», αναφέρεται στο κείμενο.

Το κείμενο υπογράφουν οι: Βασίλης Αλεξάκης, Θανάσης Βαλτινός, Ρέα Γαλανάκη, Απόστολος Δοξιάδης, Μάρω Δούκα, Μάνος Ελευθερίου, Άλκη Ζέη, Νίκος Θέμελης Ιωάννα Καρυστιάνη, Μένης Κουμανταρέας, Κώστας Μουρσελάς, Δημήτρης Νόλλας, Σώτη Τριανταφύλλου, Χάρις Αλεξίου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Δήμητρα Γαλάνη, Σταύρος Ξαρχάκος, Ελένη Καραΐνδρου, Αλέξης Κυριτσόπουλος, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Γιώργος Ρόρρης, Μάριος Σπηλιόπουλος, Λευτέρης Βογιατζής, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Βασίλης Παπαβασιλείου, Σταμάτης Φασουλής, Γιώργος Βέλτσος, Μισέλ Δημόπουλος, Γιώργος Γραμματικάκης, Δημήτρης Μαρωνίτης, Κωσταντίνος Τσουκαλάς, Μιχάλης Γκανάς, Λένα Διβάνη, Ζυράνα Ζατέλλη, Τζένη Μαστοράκη, Μαρία Μήτσορα, Κλαίρη Μητσοτάκη, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Κωστής Παπαγιώργης, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Πέτρος Τατσόπουλος, Χρήστος Χωμενίδης, Νίκος Κυπουργός, Αργύρης Μπακιρτζής, Νίκος Πορτοκάλογλου, Μανώλης Ρασούλης, Τάσος Παυλόπουλος, Στάθης Σταυρόπουλος, Γιώργος Χατζημιχάλης, Αννα Κοκκίνου, Θόδωρος Τερζόπουλος, Διαγόρας Χρονόπουλος, Χριστίνα Αγγελίδη, Γιάννης Βούλγαρης, Βασίλης Διοσκουρίδης, Ντένης Ζαχαρόπουλος, Μυρσίνη Ζορμπά, Σταύρος Ζουμπουλάκης, Θανάσης Καστανιώτης, Δημήτρης Κυρτάτας, Θανάσης Μουτσόπουλος, Ρίκα Μπενβενίστε, Ζάφος Ξαγοράρης, Τίτος Παπαμαστοράκης, Στέφανος Πεσμαζόγλου, Θεοδόσης Πελεγρίνης, Φωτεινή Τσαλίκογλου, Σωκράτης Τσιχλιάς, Θανάσης Τζαβάρας, Γιώργος Τζιρτζιλάκης.

πάνω από έντεκα χιλιάδες ψυχές στοιβάζονται σε χώρους ακατάλληλους ακόμη και για ζώα

από την Αυγή
Η πραγματικότητα των φυλακών παραμένει σκληρή και αμείλικτη
Λαζαρίδου Ε.

 

Ήταν ακριβώς ένα χρόνο πριν όταν στις φυλακές όλης της χώρας σημειωνόταν μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών. Οι κολασμένοι των -κατ’ ευφημισμό μόνο- σωφρονιστικών ιδρυμάτων τα έπαιζαν όλα για όλα με πολυήμερες απεργίες πείνας και σειρά κινητοποιήσεων για το αυτονόητο: ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης που δεν προσβάλουν την αξιοπρέπεια του ατόμου. Τι έχει αλλάξει σήμερα; Απολύτως τίποτα, εκτός από τις πρόσφατες θεσμικού τύπου προτάσεις της νέας ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης που δεν έχουν ακόμα προωθηθεί προς ψήφιση στη Βουλή.

Η πραγματικότητα των φυλακών, όμως, παραμένει σκληρή και αμείλικτη. Πάνω από έντεκα χιλιάδες ψυχές (11.173 για την ακρίβεια) στοιβάζονται σε χώρους που είναι ακατάλληλοι ακόμη και για ζώα, όπως για παράδειγμα οι φυλακές των Πατρών, όπως επανειλημμένα έχουν καταγγείλει οι εργαζόμενοι σε αυτές. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, ο πληθυσμός αυτός καταμερίζεται ως εξής: 3.218 είναι οι υπόδικοι, 6.078 οι αλλοδαποί, 695 γυναίκες, 520 ανήλικοι, 4.937 παραβάτες του νόμου περί ναρκωτικών. Ο υπερπληθυσμός, όμως, ενώ παραμένει κυρίαρχο, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα των ελληνικών φυλακών, η διοίκηση των οποίων, όπως εύστοχα σημειώνει ο καθηγητής Βασίλης Καρύδης παρακάτω, θα πρέπει να αναδιοργανωθεί εκ βάθρων με τη «διαμόρφωση μιας δικαιοκρατικής κουλτούρας και ασφάλειας δικαίου».

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ποσοτικό αλλά και ποιοτικό. Συνέχεια

λίγο έγκλημα, πολλή αστυνομία

από την Ελευθεροτυπία

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΥΓΑΝΗ

Μπορεί ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης να βγάζει στον δρόμο όλο και περισσότερους αστυνομικούς, ωστόσο η Eurostat αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει πολύ χαμηλότερη εγκληματικότητα από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και μάλιστα από τις πιο προηγμένες.

Επιπροσθέτως, οι δείκτες του εγκλήματος στην Ελλάδα παραμένουν σταθεροί την τελευταία εικοσαετία. Στοιχεία που δείχνουν ξεκάθαρα ότι η πολιτική της «μηδενικής ανοχής», την οποία καταγγέλλουν πολλοί διακεκριμένοι ποινικολόγοι, δείχνει να είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι με στόχο τα συντηρητικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας.

Σχετικά με το «βίαιο έγκλημα», που περιλαμβάνει σωματικές επιθέσεις, ληστείες και σεξουαλικές παραβάσεις, το 2007 στη χώρα καταγράφηκαν 10.851 περιστατικά. Συγκριτικά με τις 324.765 περιπτώσεις που ταλάνισαν τη Γαλλία, ο αριθμός που παραθέσαμε φαντάζει αστείος. Ακόμη και με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει έξι φορές μικρότερο πληθυσμό.

Ληστείες και φόνοι

Υψηλή εγκληματικότητα καταγράφεται και στη σουηδική κοινωνία των 9.300.000 κατοίκων, όπου καταγράφονται 108.000 βίαια εγκλήματα. Ενώ 133.000 παρόμοια περιστατικά σημειώθηκαν στην Αυστρία (8.469.000).

*Πολλά συμβάντα καταγράφονται στη Γερμανία (217.923 σε 82.551.851 κατοίκους) και ακόμη περισσότερα στην Ολλανδία (111.888 σε 16.520.000 κατοίκους).

*Η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς στην Αγγλία. Οι 1.099.434 υποθέσεις του 2007 (σχεδόν διπλάσιες από εκείνες του 1998!) αποτελούν ιστορικό ρεκόρ για την Ε.Ε.

*Στον κοινοτικό μέσο όρο κυμαίνονται οι 117 ανθρωποκτονίες που τελέστηκαν στην Ελλάδα το 2007 (10 χρόνια πριν ήταν 203). Περίπου μία ανά 100.000 κατοίκους. Πολύ χαμηλότερα από το Βέλγιο, με 201 περιπτώσεις σε 10.574.000 πληθυσμό (το 2002 έγιναν πάνω από 300).

Συνέχεια

εκδηλώσεις για τα παιδιά των μεταναστών στη δημοτική αγορά Κυψέλης

από το blog της ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ – Y.R.E

Οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης για εμάς τα παιδιά των μεταναστών αρκετές, και οι ενθουσιώδεις δημοσιογραφικοί τίτλοι ακόμα περισσότεροι. Αν στηριζόμαστε μόνο σ’ αυτά, θα καταλήγαμε να περιμένουμε τα «πάντα»… Συνέχεια