Επισκόπηση γερμανικού Τύπου: «Λιτότητα ή βοήθεια»

από το alterthess

Στο επίκεντρο η δραματική κατάσταση του συστήματος υγείας στην Ελλάδα, το κάλεσμα του Συμβουλίου της Ευρώπης για αξιοπρεπέστερες συνθήκες για τους πρόσφυγες και η απεργία στο αθηναϊκό μετρό.

Η δραματική κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας στην Ελλάδα αποτυπώνεται σε εκτενές ρεπορτάζ-αφιέρωμα του Αλέξανδρου Στεφανίδη, που δημοσιεύεται στο ένθετο περιοδικό της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung. Κάτω από τον τίτλο «Λιτότητα ή βοήθεια» ο δημοσιογράφος παρουσιάζει τη δραματική εικόνα στο τμήμα πρώτων βοηθειών του νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη.

«Όποιος χρειάζεται γιατρό μπορεί μόνο να ελπίζει και να περιμένει» σχολιάζει ο δημοσιογράφος και περιγράφει την πολύωρη αναμονή των ασθενών, τον συνωστισμό και όπως επισημαίνει: «στο μεταξύ, εταιρίες security ελέγχουν την είσοδο στο τμήμα πρώτων βοηθειών σε πολλά ελληνικά νοσοκομεία. Παρατηρούνται συχνά εκρήξεις θυμού, καυγάδες και συμπλοκές.

Πανηγυρισμοί στο εξωτερικό, ανέχεια στην Ελλάδα

Αιτία του συνωστισμού που παρατηρείται είναι όπως σημειώνει το δημοσίευμα το γεγονός ότι «τα τμήματα πρώτων βοηθειών των ελληνικών νοσοκομείων -προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα- δεν λειτουργούν καθημερινά, αλλά μόνο κάθε τέσσερις μέρες. (…) ‘Αυτό που βλέπουμε εδώ’ λέει ο Jobst Rudolf, γερμανός επικεφαλής νευρολόγος του νοσοκομείου Παπαγεωργίου, ‘είναι ένα κομμάτι της καθημερινής μάχης επιβίωσης του ελληνικού συστήματος υγείας. Μερικές μέρες επικρατεί στο δικό μας τμήμα πρώτων βοηθειών απόλυτη εξαθλίωση, όπως στον πόλεμο».

Το δημοσίευμα σχολιάζει ότι το σύστημα υγείας στην Ελλάδα απειλείται με κατάρρευση, η οποία επιταχύνεται υπό το βάρος της κρίσης χρέους και όπως σημειώνει, «σχεδόν κάθε πακέτο λιτότητας που ψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο τα προηγούμενα χρόνια, περιέκοψε τις δαπάνες στον τομέα της υγείας. (…) Φέτος προβλέπεται να μειωθούν εκ νέου υπό την πίεση της τρόικας. Αυτό γιορτάζεται σε Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Ουάσιγκτον ως επιτυχία των μέτρων λιτότητας. Στην Ελλάδα ο λαός πέφτει όμως σε βαθιά ανέχεια».

Αλληλεγγύη για τους πρόσφυγες

«Το Συμβούλιο τη Ευρώπης ζητά βοήθεια για τους πρόσφυγες» τιτλοφορείται ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung στη διαδικτυακή της έκδοση. Η εφημερίδα σημειώνει: «Το Συμβούλιο της Ευρώπης κάλεσε την ευρωπαϊκά κράτη να προσφέρει βοήθεια αλληλεγγύης ενώπιον της αισθητά αυξανόμενης πίεσης που δέχονται η Ελλάδα και η Τουρκία από την είσοδο μεταναστών. Ειδικότερα θα έπρεπε να δοθούν περισσότερα χρήματα για την αξιοπρεπή στέγαση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των προσφύγων, αναφέρεται σε ψήφισμα που ενέκρινε την Πέμπτη με μεγάλη πλειοψηφία η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης».

Το δημοσίευμα παραθέτει δηλώσεις της ολλανδής σοσιαλδημοκράτισσας και μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης Τινέκε Στρικ, η οποία ανέφερε ότι «η Ελλάδα διαθέτει αυτή τη στιγμή 6.000 κέντρα απέλασης», όπως τα χαρακτήρισε, «και προσεχώς πρόκειται να φθάσουν τις 10.000. Εκεί επικρατούν απάνθρωπες συνθήκες. ’70 άνθρωποι ζουν σε ένα κελί 100 τ.μ. χωρίς νερό, θέρμανση και φως’ είπε η Στρικ για ένα κέντρο που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία».

«Η ελληνική κυβέρνηση διαλύει την απεργία στο μετρό»

Γ. Δραγασάκης: Η Αργεντινοποίηση είναι παιχνίδι με τη φωτιά

Ο κόσμος που τρομάζει σηκώνει τις καταθέσεις του, διακρατεί τους φόρους και αποφεύγει την κατανάλωση, με αποτέλεσμα την ένταση της ύφεσης. Αυτός είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την «αργεντινοποίηση» και τη χρεοκοπία

Να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους όσοι τρομοκρατούν την κοινωνία, τονίζει ο οικονομολόγος και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκης, λέγοντας ότι απόψεις όπως «δεν φτάνουν τα λεφτά για συντάξεις και μισθούς» είναι παιχνίδι με τη φωτιά. Ο κ. Δραγασάκης και σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο να διεξαχθεί δημοψήφισμα -συμμετοχή ή όχι στο ευρώ- λέει ότι δυναμιτίζει την οικονομία, ενώ θεωρεί «ύποπτα και επικίνδυνα παιχνίδια» απόψεις που υποστηρίζουν ως ύστατη λύση την επιστροφή στη δραχμή.

Θεωρείτε ότι η αναδιάρθρωση μπορεί να αποτελέσει διέξοδο στη δημοσιονομική κρίση; Δεν θα προκαλέσει κατάρρευση των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων;

Ο κίνδυνος για τις τράπεζες και τα ταμεία υπάρχει ούτως ή άλλως. Και τροφοδοτείται από την ύφεση, την αύξηση της ανεργίας, τη διαρροή καταθέσεων, τη γενικευμένη αβεβαιότητα. Μια στοχευμένη και καλά προετοιμασμένη αναδιαπραγμάτευση λοιπόν του συσσωρευμένου χρέους, στη βάση μιας δίκαιης και βιώσιμης, κοινής, ει δυνατόν, ευρωπαϊκής λύσης, θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, να περιορίσει έστω τους κινδύνους. Βεβαίως, ακόμη και η πιο γενναιόδωρη αναδιάρθρωση, από μόνη της, δεν θα είναι βιώσιμη λύση αν δεν είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου ανασυγκρότησης της οικονομίας, αναδιανομής του πλούτου, μετασχηματισμού του κράτους και ανατροπής τελικά του συστήματος και της πολιτικής που μας έφεραν έως εδώ.

Κίνδυνος υπάρχει και για τα ασφαλιστικά ταμεία…

Τα κρατικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους πρέπει να ανταλλαγούν άμεσα στην ονομαστική τους αξία, είτε με χρήμα είτε με αξιοποιήσιμη περιουσία του Δημοσίου και μετοχές κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων, όπως ΟΠΑΠ, ΔΕΗ κ.λπ., έτσι ώστε να μην έχουν πρόβλημα ό,τι κι αν συμβεί.

Εχουμε ωστόσο και τη διαρροή των καταθέσεων. Τι μπορεί να γίνει;

Η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, σε ένα περιβάλλον άνισων ρυθμιστικών και φορολογικών καθεστώτων και συνθηκών αβεβαιότητας, έχει συνέπειες που μπορούν να γίνουν καταστροφικές. Αρα πρέπει να υπάρξουν μηχανισμοί αντιμετώπισης των συνεπειών. Τέτοιοι μηχανισμοί μπορεί να είναι ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων και ανακύκλωσης της ρευστότητας. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει θέσει ήδη το σχετικό αίτημα. Και αν δεν υπάρξει ανταπόκριση, να προχωρήσει σε μέτρα περιορισμού της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων, μέχρι να δημιουργηθούν τέτοιοι μηχανισμοί. Τέτοια μέτρα αναγνωρίζονται πλέον ως αναγκαία ακόμη και από θεσμούς όπως ο ΟΟΣΑ ή το ΔΝΤ.

Το μνημόνιο θεωρείται μονόδρομος για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας. Υπάρχει άλλη ρεαλιστική πρόταση εκτός μνημονίου;

Το μνημόνιο δεν συνιστά μια ρεαλιστική πολιτική, αλλά μια πολιτική επικίνδυνη και αποτυχημένη που οδηγεί σε στρατιές ανέργων, σε διοικητική παράλυση, παραγωγική αποδιάρθρωση και κοινωνική διάλυση. Οπως έχει αποδειχθεί παλιότερα στη Λατινική Αμερική και αλλού, η αντιμετώπιση της κρίσης με ύφεση και λιτότητα είναι δρόμος προς την καταστροφή. Οι εγχώριοι και ξένοι εμπνευστές αυτής της πολιτικής δεν ενδιαφέρονται για την αντιμετώπιση του χρέους, αλλά, με μοχλό αυτό, θέλουν το ξεπούλημα των πάντων και την επιβολή ενός τριτοκοσμικού θατσερισμού. Επομένως η αποδέσμευση από το μνημόνιο είναι προϋπόθεση για έναν συνολικό επανασχεδιασμό της πολιτικής.

Συμφωνείτε με τη θέση ότι μέχρι τον Ιούλιο φτάνουν τα λεφτά για συντάξεις και μισθούς;

Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν πληρώνονται από τα δάνεια της τρόικας αλλά από τα φορολογικά έσοδα και τις ασφαλιστικές εισφορές. Πρόκειται λοιπόν για μια κινδυνολογία που σκοπό έχει να τρομοκρατήσει τον κόσμο για να μη σηκώσει κεφάλι. Ομως αυτά είναι παιχνίδια με τη φωτιά. Διότι ο κόσμος που τρομάζει, σηκώνει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες, πράγμα που αν συνεχισθεί θα οδηγήσει σε κατάρρευσή τους. Επίσης διακρατεί τους φόρους, με αποτέλεσμα την υστέρηση των εσόδων. Τέλος, αποφεύγει την κατανάλωση, με αποτέλεσμα την ένταση της ύφεσης. Αυτός ακριβώς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την «αργεντινοποίηση» και τη χρεοκοπία. Οσοι λοιπόν τρομοκρατούν την κοινωνία πρέπει να αναλάβουν και την ευθύνη για τις συνέπειες των πράξεών τους.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχει περιθώριο μείωσης του φορολογικού βάρους. Αντίθετα η ΝΔ προτείνει τη μείωση των φορολογικών συντελεστών…

Η ΝΔ εκτίθεται με αυτές τις προτάσεις της. Πρέπει να απολογηθεί στον ελληνικό λαό για τα αποτελέσματα που είχε η μείωση των φορολογικών συντελεστών από τον κ. Αλογοσκούφη. Πόσα από τα κέρδη, που εξοικονομήθηκαν με τον τρόπο αυτό σε βάρος του κράτους, έγιναν επενδύσεις και πόσα διέφυγαν στην Ελβετία; Η δε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που κι αυτή έχει τεράστιες ευθύνες, πρέπει άμεσα να καταστήσει υποχρεωτική την αναγραφή στη φορολογική δήλωση όλων των περιουσιακών στοιχείων, ακίνητων και κινητών αξιών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης. Και με μια άμεση συμπληρωματική δήλωση των φορολογουμένων να προχωρήσει εντός τακτού χρόνου στην κατάρτιση ενός πλήρους και καθολικού περιουσιολόγιου. Οσοι αποκρύψουν περιουσιακά στοιχεία, θα υποστούν τις συνέπειες. Χωρίς ένα τέτοιο καθολικό περιουσιολόγιο και μια αντίστοιχη φορολογική πολιτική, οι φτωχοί και η οικονομία θα πνιγούν από τους άδικους και ισοπεδωτικούς έμμεσους φόρους και τις έκτακτες εισφορές.

Υπάρχουν απόψεις που θεωρούν ως ύστατη λύση την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή…

Πρόκειται για επικίνδυνα και ύποπτα σενάρια. Προσωπικά ήμουν αντίθετος στην ένταξή μας στο ευρώ με τους όρους και τον τρόπο που έγινε. Ομως, με τα σημερινά δεδομένα, μια έξοδος από το ευρώ θα έχει ως στόχο τον ακόμη μεγαλύτερο σφαγιασμό των μισθών και των συντάξεων και την ευτελιστική υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων, ώστε αυτά να αρπαχθούν μισοτιμής από εγχώρια και ξένα κερδοσκοπικά γεράκια. Το άλλο παιχνίδι που παίζεται είναι να τεθεί σε δημοψήφισμα όχι η πολιτική του μνημονίου αλλά η συμμετοχή ή όχι στο ευρώ. Πρόκειται για βαθιά αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, που ευτελίζουν τη δημοκρατία και δυναμιτίζουν την οικονομία και την κοινωνία. Διότι η ασάφεια ως προς το νόμισμα, η επί εβδομάδες ή μήνες απροσδιοριστία ως προς τις προοπτικές θα δημιουργούσαν συνθήκες εξαιρετικά επικίνδυνες για την κοινωνία.

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Τσούτσια (ptsoutsias@pegasus.gr) για το Έθνος της 31/5/2011

πηγή

«Πλήρως και ταχέως» τα 50 δις.!

«Πλήρως και ταχέως» τα 50 δις.!

του Γιώργου Δελαστίκ

Φαρσοκωμωδία αποδείχθηκε τελικά εκείνη η μεταμεσονύκτια, βραδυφλεγής «εξέγερση» της κυβέρνησης Παπανδρέου εναντίον των εκπροσώπων της τρόικας προ μηνός, οι οποίοι είχαν αποκαλύψει τη συμφωνία ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ο δυστυχής κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε υποχρεωθεί τότε να βγει νυχτιάτικα, γύρω στη μία και τέταρτο, στο… «αντάρτικο» και να παριστάνει τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, δηλώνοντας αποφασιστικά ότι «τα όρια της αξιοπρέπειάς μας δεν τα διαπραγματευόμαστε με κανέναν» και χαρακτηρίζοντας «απαράδεκτη» τη συμπεριφορά των εκπροσώπων της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ κατά τη συνέντευξη που είχαν δώσει στις 11 Φεβρουαρίου.

«Οι ηγέτες κρατών ή κυβερνήσεων της ευρωζώνης χαιρετίζουν … τις ισχυρές δεσμεύσεις εκ μέρους της Ελλάδας … να εκπληρώσει πλήρως και ταχέως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ανάπτυξης της ακίνητης περιουσίας των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει ανακοινώσει» τονίζεται επί λέξει στην απόφαση που έλαβαν οι «17» τη νύχτα της Παρασκευής προς Σάββατο στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή και πλήρη συμφωνία φυσικά και του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου.

«Πλήρως και ταχέως» ανέλαβε ο πρωθυπουργός να υλοποιήσει το πρόγραμμα των 50 δισ. ευρώ αναφορικά με την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου και τις ιδιωτικοποιήσεις. Πού ακριβώς έγκειται η «απαράδεκτη» συμπεριφορά των εκπροσώπων της τρόικας, αφού τελικά αποδείχθηκε ότι έλεγαν την αλήθεια και μόνο την αλήθεια;

Σύμφωνα με τους ειδικούς μάλιστα η αξία όλων των μετοχών που έχει το Δημόσιο σε όλες τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες ανέρχεται μόλις σε 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ με σημερινές τιμές.

Ουσιαστικά λοιπόν ολόκληρο το πρόγραμμα των 50 δισ. για το οποίο δεσμεύτηκε ο πρωθυπουργός θα βγει – υποτίθεται – από την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου!

Οι επαΐοντες γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση παρά τα 110 δισ. ευρώ του Μνημονίου ήταν αδύνατον να βγάλει το 2012 χωρίς να χρειαστεί να δανειστεί είτε από τις αγορές είτε από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Πετυχαίνοντας την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 80 δισ. ευρώ της ΕΕ από τα 5 χρόνια (3 χρόνια περίοδος χάριτος και 2 χρόνια αποπληρωμής) στα 10 χρόνια (4,5 χρόνια περίοδος χάριτος και 5,5 χρόνια αποπληρωμής, κατά το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών), συμβαίνουν δύο πράγματα.

Πρώτον, η Ελλάδα γλιτώνει τη χρεοκοπία που παρά το Μνημόνιο ήταν σίγουρη το 2013 το αργότερο, καθώς θα ήταν φυσικά αδύνατον να βρει να πληρώσει από τα μέσα του 2013 ως τα μέσα του 2015 τα 110 δισ. ευρώ του Μνημονίου.

Με την επιμήκυνση, θα πρέπει να βρει τα κολοσσιαία αυτά ποσά από το 2015 ως το 2021, οπότε… έχει ο Θεός! Ετσι κι αλλιώς άλλες κυβερνήσεις θα βρίσκονται τότε στην εξουσία!

Δεύτερον, ο διπλασιασμός του συνολικού χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ διπλασιάζει φυσικά και τους τόκους του. Με την επιμήκυνση λοιπόν η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να πληρώσει διπλάσιους τόκους.

Επειδή όμως το επιτόκιο μειώθηκε κατά 1%, η χώρα θα πρέπει να πληρώσει περίπου 80%… περισσότερους τόκους από όσους θα πλήρωνε χωρίς την επιμήκυνση!

Συνιστά επομένως λαθροχειρία ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι… γλιτώνει 6 δισ. ευρώ από τους τόκους, πράγμα που δίνει την εντύπωση στον κόσμο ότι η χώρα θα πληρώσει 6 δισ. λιγότερα σε τόκους.

Το κυβερνητικό τέχνασμα έγκειται στην υπόθεση ότι αν έπαιρνε την επιμήκυνση χωρίς τη μείωση του επιτοκίου κατά 1%, τότε όντως θα πλήρωνε όχι 80% περισσότερους τόκους, αλλά 100% περισσότερους τόκους και έτσι προκύπτει η διαφορά των 6 δισ. ευρώ της υποτιθέμενης «εξοικονόμησης»!

Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν συνιστά όφελος για την κυβέρνηση η μείωση κατά 1% του επιτοκίου, αλλά το κέρδος από αυτό πρέπει να τίθεται στις πραγματικές του διαστάσεις και όχι παραπλανητικά.

ΔΕΣΜΕΥΣΗ
Νόμος του κράτους η αιώνια λιτότητα

Δεν πέρασε στη σύνοδο κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης η υποχρεωτική συνταγματική κατοχύρωση της λιτότητας σε όλα τα κράτη-μέλη. Νόμος όμως όλων των χωρών θα γίνει οπωσδήποτε. Οσο για τη χώρα μας, οι ηγέτες των «17» «χαιρετίζουν την ισχυρή δέσμευση από την Ελλάδα … να εισαγάγει ένα αυστηρό και σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο με την ισχυρότατη δυνατή νομική βάση, την οποία θα αποφασίσει η ελληνική κυβέρνηση» τονίζεται στην απόφαση των Βρυξελλών. Σύντομα θα διαπιστώσουμε στην πράξη επομένως πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται ο Γ. Παπανδρέου την υλοποίηση της σχετικής «ισχυρής δέσμευσης» που ανέλαβε έναντι των ηγετών της ευρωζώνης.

πηγή

Ο ΓΑΠ δεσμεύτηκε για λιτότητα επ’ αόριστον, ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση δημόσιας περιουσίας 50 δισ.

Ασήκωτη η βαλίτσα της επιστροφής

Οι υποχρεώσεις για την προσαρμογή στο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας οδηγούν την Ελλάδα σε ένα δύσκολο και αβέβαιο μέλλον, που αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τις πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα.

Ο έλληνας πρωθυπουργός, εκτός από την περιγραφή τού πώς θα εισπραχθούν 50 δισ. ευρώ από τη δημόσια περιουσία, πρέπει να εξειδικεύσει και τα μέτρα ύψους 22 δισ., που περιλαμβάνονται στο αναθεωρημένο μνημόνιο κι έχει αναληφθεί η δέσμευση να παρουσιαστούν ώς το τέλος Μαρτίου.

* Η ανάληψη της δέσμευσης για πώληση περιουσίας προκειμένου να μειωθεί το χρέος σημαίνει ότι δεν μιλάμε μόνο για την αξιοποίηση των ακινήτων του Δημοσίου, αλλά, όπως αναφέρεται στο κείμενο των συμπερασμάτων, και για την πώληση ποσοστών του Δημοσίου σε κρατικές επιχειρήσεις που έχουν σημαντική αξία και μπορεί να πουληθούν άμεσα είτε ολόκληρες είτε τμήματά τους (ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, λιμάνια, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αεροδρόμιο κ.λπ.). Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων είχε έρθει και παλιότερα στο υπουργικό συμβούλιο, όμως δεν είχε προχωρήσει, αφού είχε συναντήσει αντιδράσεις και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και από τα συνδικάτα. Τώρα η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς. Οσον αφορά τα ακίνητα, έχει κατατεθεί και πρόταση να γίνει τιτλοποίηση και να δοθούν οι τίτλοι ως ενέχυρο για την παροχή δανείων, που σημαίνει ότι, αν υιοθετηθεί αυτή η πρόταση, θα περιέρχονται στους δανειστές σε περίπτωση μη αποπληρωμής των υποχρεώσεων της χώρας.

* Η κυβέρνηση έχει ζητήσει χρόνο από την τρόικα μέχρι να καταλήξει στα νέα μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος για την περίοδο 2012-2015 ύψους 8% του ΑΕΠ. Αυτή η έκθεση μεσοπρόθεσμης δημοσιονομικής στρατηγικής πρέπει να είναι έτοιμη πριν από τις 25 Μαρτίου. Οπως περιγράφεται στο μνημόνιο, θα εκπονηθούν προσχέδια που θα αφορούν δημόσιες επιχειρήσεις και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, φορολογικές αλλαγές, δημόσια διοίκηση, κοινωνικές δαπάνες, δημόσιες επενδύσεις και στρατιωτικές δαπάνες.

* Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας μπορεί να μη δημιουργεί μεγάλες άμεσες υποχρεώσεις στη χώρα μας, αφού ήδη εφαρμόζεται το μνημόνιο, όμως καθορίζει το πλαίσιο στο οποίο θα κινείται η χώρα από δω και στο εξής. Η νομοθετική δέσμευση για έλλειμμα κάτω από 3% και χρέος όχι πάνω από 60% σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει μπροστά της πολύ δρόμο, με την ύφεση να τον κάνει ακόμη δυσκολότερο και το μέλλον αβέβαιο.

Μπορεί η κυβέρνηση να σηκώσει στις πλάτες της την υλοποίηση των παραπάνω μέτρων, με δεδομένο το διχασμό στο εσωτερικό της, τους βουλευτές να αντιδρούν και την κοινωνία να εξαντλεί τα όρια της ανοχής της; Αρκούν οι θετικές αποφάσεις για να αλλάξει το κλίμα;

Ο Γ. Παπανδρέου θα προσφύγει στις κάλπες προκειμένου να ζητήσει νέα λαϊκή εντολή με το δίλημμα «ή παίρνουμε αυτά τα μέτρα ή χρεοκοπούμε», αναλαμβάνοντας έτσι μεγάλο ρίσκο; Το μεγάλο στοίχημα πλέον δεν θα παιχτεί στην Ε.Ε., αλλά στο εσωτερικό της χώρας.

πηγή

Αντισυνταγματική η κατοχύρωση της λιτότητας που θα υπογράψει ο ΓΑΠ με το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας

«Δεσμεύει για το μέλλον την πολιτική ευχέρεια του λαού να επιλέγει κάθε φορά διαφορετικό είδος οικονομικής πολιτικής» δηλώνει στο tvxs.gr ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κατρούγκαλος αναφορικά με την προώθηση της συνταγματικής κατοχύρωσης της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας από το Βερολίνο.

Σε αυτό το πλαίσιο, παρατηρεί ότι προσβάλλεται η αρχή του κοινωνικού κράτους, γεγονός το οποίο άλλωστε έχει επισημάνει και το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο στην περίπτωση της Συνθήκης της Λισαβόνας.

Ο κ. Κατρούγκαλος, ο οποίος συμμετέχει και στην πρωτοβουλία για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του ελληνικού δημόσιου χρέους, κάνει λόγο για πολλαπλές ευθείες παραβιάσεις του ελληνικού συντάγματος από την εφαρμογή του Μνημονίου. Αναφερόμενος γενικότερα στις αντιθέσεις του κοινοτικού δικαίου με το ελληνικό σύνταγμα, υπογραμμίζει χαρακτηριστική παλαιότερη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζακ Σαντέρ:

«Ξέρουμε τι να κάνουμε για να λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα, αλλά δεν ξέρουμε πώς να επανεκλεγούμε όταν το κάνουμε». Επεκτείνοντας το συγκεκριμένο συλλογισμό, διαπιστώνει ότι «οι περισσότεροι ηγέτες της Ευρώπης έχουν βρει τον εύκολο τρόπο, μέσω της οδού του κοινοτικού δικαίου, να επιβάλλουν πολιτικές που στην ουσία τις επιθυμούν, αλλά που δεν θέλουν να τις θέσουν στην κρίση του λαού».

Ακολουθεί η συνέντευξη με τον κ. Γιώργο Κατρούγκαλο:

Βλέπουμε να προωθείται σε επίπεδο Ευρωζώνης η συνταγματική κατοχύρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Πώς βλέπει ένας συνταγματολόγος αυτή την εξέλιξη;

Μου φαίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο. Πρώτα πρώτα, ουσιαστικά υιοθετεί σε επίπεδο συντάγματος μια συγκεκριμένη πολιτική οπτική, τη νεοφιλελεύθερη. Και με αυτόν τον τρόπο, δεσμεύει για το μέλλον την πολιτική ευχέρεια του λαού να επιλέγει κάθε φορά διαφορετικό είδος οικονομικής πολιτικής. Επομένως, τη θεωρώ ιδιαίτερα δυσμενή εξέλιξη και ελπίζω να μη συμβεί.