Το Ελληνικό κράτος βάζει σε κίνδυνο τη ζωή φορέων και ασθενών με hiv

Αναδημοσίευση από το Antivirus magazine:

Χωρίς φάρμακα βρίσκονται αρκετοί ασθενείς και φορείς του HIV/AIDS στην Ελλάδα, μετά την κατάληψη του ΚΕΕΛΠΝΟ από συνδικαλιστές και την έλλειψη η οποία ήδη παρατηρείται ήδη σε δημόσια νοσοκομεία της χώρας.

Το περιοδικό μας έλαβε ήδη καταγγελίες ότι δημόσια νοσοκομεία δεν μπορούν να χορηγήσουν αντιρετροΐκή αγωγή σε φορείς και ασθενείς λόγω έλλειψης. Το κεντρικό φαρμακείο νοσοκομείου των Αθηνών στο οποίο πήγαμε, με πολίτες που μας καταγγείλαν το γεγονός , ενημερώνει τους ασθενείς ότι κάποια αντιρετροΐκά δεν είναι διαθέσιμα και τους ζητά να επικοινωνήσουν για να ενημερωθούν πότε τα φάρμακα θα είναι διαθέσιμα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι η προγραμματισμένη 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου 2011, δε θα διευκολύνει τους φορείς και ασθενείς που παραμένουν χωρίς φάρμακα.

Βέβαια, δεν τίθεται ερώτημα για οποιαδήποτε διεκδίκηση των εργαζομένων ( κυρίως μετά τη ληστρική επιδρομή στους μισθούς τους ) , αλλά οι σοβαρές συνέπειες των διεκδικήσεων τους σε μια μερίδα του πληθυσμού καθώς και η αναποτελεσματικότητα του ίδιου του κράτους στο να υπερασπιστεί ένα θεμελιώδες δικαίωμα, αυτό της πρόσβασης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Το γεγονός αυτό θέτει τη ζωή των οροθετικών πολιτών σε κίνδυνο, μιας και ο ασθενής πρέπει να παίρνει καθημερινά τα φάρμακα του για να έχει αποτέλεσμα η αγωγή.

Παράλληλη η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) σε έκθεση της με τίτλο “Ασθενείς και οροθετικοί χωρίς θεραπεία! ” καταγράφει μεταξύ άλλων ότι , χωρίς δωρεάν αντιρετροϊκή θεραπεία παραμένει μία καθόλου ευάριθμη κατηγορία οροθετικών και ασθενών με AIDS στη χώρα μας. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, πρόκειται για εκείνους τους ανασφάλιστους οι οποίοι δεν διαθέτουν ούτε βιβλιάριο απορίας. Κι όμως, η απρόσκοπτη πρόσβαση στην αντιρετροϊκή αγωγή είναι πάρα πολύ κρίσιμη, καθώς, εάν έστω και μία ημέρα ο ασθενής δεν λάβει την αγωγή, μπορεί ο ιός να αποκτήσει αντοχή στη θεραπεία, όπως επισημαίνει η έκθεση της ΕΕΔΑ. Σύμφωνα με την Επιτροπή, λοιπόν, μεταξύ των ανασφαλίστων οι οποίοι στερούνται της αντιρετροϊκής θεραπείας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι Έλληνες ασφαλισμένοι στο ΝΑΤ, “στους οποίους παρέχεται δημόσια ασφαλιστική κάλυψη για όσο χρονικό διάστημα αυτοί βρίσκονται εκτός πλοίου. Ενόσω ταξιδεύουν η ασφαλιστική τους κάλυψη πραγματοποιείται από την πλοιοκτήτρια εταιρεία μέσω ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες ωστόσο δεν καλύπτουν τα οροθετικά άτομα”. Χωρίς δωρεάν αντιρετροϊκή θεραπεία παραμένουν επίσης οι ασφαλισμένοι όλων των ασφαλιστικών ταμείων κατά το διάστημα το οποίο μεσολαβεί για την αλλαγή ασφαλιστικού φορέα, οι Έλληνες ανασφάλιστοι κατά το διάστημα που μεσολαβεί για την έκδοση βιβλιαρίου απορίας, αλλά και μερίδα Ελλήνων οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι λόγω οικονομικών τους εκκρεμοτήτων προς τον ασφαλιστικό τους φορέα.

Η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η πρόσβαση σε αυτή είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη και ο Υπουργός Υγείας,  αλλά και κάθε άλλος αρμόδιος, οφείλει να δράσει άμεσα. Είναι απαράδεκτο οι οροθετικοί να μην έχουν πρόσβαση στα φάρμακα, όποια και αν είναι η δικαιολογία, διότι πολύ η ζωή ενός οροθετικού δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο πολιτικών ή άλλων τεχνασμάτων. Το κράτος οφείλει να παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη ζωήτων πολιτών. Η συνεχιζόμενη απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και η βάναυση αποδόμηση του κοινωνικού κράτους δε μπορεί να μείνει αναπάντητη. Κάποιος οφείλει να αναλάβει την ευθύνη που επιλέγει με την πολιτική του να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων πολιτών.

Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουμε ότι η αντιρετροΐκή αγωγή, και ιδίως η πρωιμότερη χορήγησή της, δεν ωφελεί μόνο θεραπευτικά, αλλά προφυλάσσει από την μετάδοση της νόσου και σε ατομικό και σε επίπεδο πληθυσμού. Η HAART σε συνδυασμό, βεβαίως, με τη λήψη και όλων των άλλων πολύ σημαντικών προφυλακτικών μέτρων είναι δυνατόν να περιορίσει την εμφάνιση νέων μολύνσεων και να αναχαιτίσει την εξάπλωση της νόσου.

Παραχώρησαν την Σούδα στο ΝΑΤΟ με κόστος εκατομμυρίων ευρώ

Σε πολλά εκατομμύρια ευρώ ετησίως ανέρχεται το κόστος για την Ελλάδα της πρωτοφανούς συμφωνίας με το ΝΑΤΟ που έγινε Νόμος το καλοκαίρι και η οποία ορίζει την πλήρη παραχώρηση του λιμένα της Σούδας, στο ΝΑΤΟ, ενώ και ο Ναύσταθμος Κρήτης υποχρεώνεται να παρέχει τα πάντα στις Νατοικές δυνάμεις. Δηλαδή,όπως αποκαλύπτει το Flashnews.gr, την ίδια ώρα που ο υπ.Οικονομικών κ.Ευάγγελος Βενιζέλος ζητά από τους Έλληνες θυσίες χωρίς τέλος για να «σωθεί» η πατρίδα, ο ίδιος, ως υπ.Οικονομικών, υπογράφει έναν Νόμο ο οποίος – εκτός του θέματος της παραχώρησης της Σούδας στο ΝΑΤΟ – θα έχει ετήσιο κόστος για τον κρατικό προυπολογισμό ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ.

Το σαμποτάζ των βιβλίων

ΤΗΣ ΠΙΚΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ, ΑΥΓΗ

Το Ελεγκτικό Συνέδριο, μας είπε η κ. Διαμαντοπούλου στη Βουλή, φταίει που τα παιδιά αντί για βιβλία θα πάρουν στα χέρια τους φωτοτυπίες με δικά τους έξοδα και DVD για να το βλέπουν στον υπολογιστή (που μπορεί να μην έχουν) και να κάνουν τα μαθήματά τους! Είναι αυτό που μπορεί να κάνει η αρμόδια υπουργός Παιδείας, γυρνώντας την Ελλάδα στο 1946! Στις 17 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς, η εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» έγραφε: «Τα βιβλιοπωλεία και τα παλαιοπωλεία μεταχειρισμένων βιβλίων έχουν κατακλυστεί αυτές τις μέρες από μεγάλη και πολύβουη πελατεία. Γονείς και μαθητές πάνε και έρχονται με μια σημείωση στο χέρι, ρωτούν με αγωνιώδη ανυπομονησία αν υπάρχουν βιβλία και πληροφορούνται με απογοήτευση ότι η Ιστορία ή τα Νεοελληνικά αναγνώσματα δεν εξετυπώθησαν». Το ρεπορτάζ ανέγνωσε στη Βουλή ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, ο οποίος, με επίκαιρη ερώτησή του στη Βουλή, ζήτησε από την Α. Διαμαντοπούλου εξηγήσεις τόσο για την έλλειψη των βιβλίων όσο και για τις υπόλοιπες αθλιότητες που διαπράττονται σε βάρος του δημόσιου σχολείου.

Ποιος διαβάζει από DVD;

Τα DVD για τα οποία μίλησε η Α. Διαμαντοπούλου ουδόλως αλλάζουν την ουσία του ρεπορτάζ που έγινε το ’46. Για τους εξής λόγους: Μελέτη από DVD δεν γίνεται. Αλλά ακόμη και αν γινόταν, πώς είναι δυνατόν η υπουργός Παιδείας να προτείνει ένα τόσο ανθυγιεινό μέτρο, όταν όλοι οι ειδικοί φωνάζουν στους γονείς να μην αφήνουν τα παιδιά τους πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη γιατί κάτι τέτοιο βλάπτει σοβαρά την υγεία. (Μη! Θα χαλάσετε τα μάτια σας!). Όμως, ακόμη και αν τίποτα από τα παραπάνω δεν ίσχυε, το DVD θα ήταν παντελώς άχρηστο για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των μαθητών που δεν έχουν υπολογιστή. Είναι επίσης άχρηστο για όσους μπορεί να έχουν υπολογιστή, αλλά δεν έχουν εκτυπωτή. Γι’ αυτό τα DVD, που δεν διευκρινίζεται ποιος και πότε θα τα βγάλει, με ποιο μηχανισμό θα διανεμηθούν και αν θα είναι δωρεάν, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέτρο εντυπωσιασμού. Άλλωστε, αν η υπουργός Παιδείας, είχε την παραμικρή προσδοκία για την προσφορά τους, δεν θα ευχόταν στους μαθητές καλά ξεμπερδέματα μέχρι να φτάσουν τα βιβλία.

Πηγή μνήμης για τους πνιγμένους μετανάστες στον Έβρο

Ένα σημείο, όπου μπορούν να «ακουμπήσουν» τον πόνο τους για τους ανθρώπους που αγάπησαν κι έχασαν κατά την αναζήτησή τους για ένα καλύτερο μέλλον, θα μπορούν να έχουν πλέον οι μετανάστες, που περνούν παράνομα τα σύνορα της χώρας μας στον Εβρο.

Μία δημόσια βρύση στο Τυχερό, όπου, πολλές φορές, αποκαμωμένοι οι μετανάστες ξεδιψάνε από χιλιόμετρα επίπονου ταξιδιού, έχει μετατραπεί σε μνημείο, «στην μνήμη όλων των μεταναστών που χάθηκαν στα σύνορα του Εβρου», όπως αναγράφεται χαρακτηριστικά σε ταμπέλα που τοποθετήθηκε πρόσφατα.

Πρόκειται για πρωτοβουλία του αυτόνομου δικτύου «Welcome to Europe», μέλη του οποίου ταξίδεψαν οδικώς από τη Γερμανία για να τελέσουν, χθες, μια τελετή μνήμης για όσους χάθηκαν στα νερά του ποταμού Έβρου. Παρόντες ήταν και κάτοικοι του Τυχερού, όπως και μέλη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που δραστηριοποιούνται στην περιοχή

Η ανάγκη για την ύπαρξη ενός τέτοιου μνημείου «γεννήθηκε» από μια έκκληση του Τζον από την Κένυα, ο οποίος έχασε τη γυναίκα του στην προσπάθειά της να περάσει τα ελληνοτουρκικά σύνορα για να βρει τον σύζυγό της ,που εργάζεται στην Αθήνα. «Η 48χρονη γυναίκα του πνίγηκε πέρσι στο ποτάμι και ο Τζον παλεύει τώρα με τη γραφειοκρατία προκειμένου να καταφέρει να μεταφέρει τη σορό της στην Κένυα. Μας ζήτησε, ωστόσο, ένα μέρος στην Ελλάδα, ένα σημείο, όπου θα αναγράφεται το όνομά της και θα μπορεί να πηγαίνει και να την θυμάται», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μαρίλι Στρουξ (Marily Stroux) από το δίκτυο.

Οι εθελοντές του δικτύου εντόπισαν τη βρύση, περιποιήθηκαν το σημείο, φύτεψαν λουλούδια, τοποθέτησαν την ταμπέλα, όπου αναγράφονται οι απώλειες των μεταναστών και ο Τζον φύτεψε ένα κυπαρίσσι στην μνήμη της συζύγου του, μητέρας τεσσάρων παιδιών. «Θέλαμε μ΄αυτόν τον τρόπο να δώσουμε πίσω σ΄αυτούς τους ανθρώπους τα ονόματα και την αξιοπρέπειά τους και να πάψουν να είναι πλέον μόνο αριθμοί», υπογραμμίζει η κ. Στρουξ.

Στην ταμπέλα, εκτός από τη σύζυγο του Τζον, αναφέρονται συμβολικά και τα ονόματα τριών Αφγανών, που πνίγηκαν πέρσι τον Ιούλιο, στον Έβρο. Μάλιστα, η σύζυγός ενός εξ αυτών, η οποία ενημερώθηκε για την πραγματοποίηση της τελετής, ζήτησε να διαβαστεί ένα γράμμα αγάπης για τον άνδρα της, χωρίς τον οποίο «ο κόσμος έχει χαθεί και δεν περνάει μέρα, που τα παιδιά του να μην μιλάνε γι΄αυτόν».

Η κατάσταση πάντως για τους μετανάστες που κρατούνται στους χώρους κράτησης στον Έβρο και στη Ροδόπη, σύμφωνα με τον Θανάση Σπυράτο, συντονιστή του προγράμματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στον Έβρο, είναι για άλλη μια φορά κρίσιμη. Αιτία, η διακοπή, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, του προγράμματος του υπουργείου Υγείας μέσω του οποίου, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό παρείχαν ιατρική περίθαλψη στους μετανάστες και αιτούντες άσυλο στους χώρους κράτησης.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αποφάσισαν να αναλάβουν εκ νέου τις ιατρικές δραστηριότητές τους στην περιοχή προκειμένου να ανταποκριθούν στις επείγουσες ανάγκες των μεταναστών. Κατά τη διάρκεια της τρίτης εβδομάδας του Αυγούστου, μία οκταμελής ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ξεκίνησε να παρέχει ιατρική φροντίδα και ψυχοκοινωνική υποστήριξη και άρχισε δραστηριότητες για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και υγιεινής στα τμήματα συνοριακής φύλαξης στο Τυχερό, το Σουφλί και τις Φέρες, καθώς και στα κέντρα κράτησης στο Φυλάκιο και στη Βέννα.

«Βλέπουμε το κράτος να είναι απών και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες», λέει ο κ. Σπυράτος, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι τα ιατρικά περιστατικά που επιλαμβάνονται αφορούν ασθένειες που δημιουργούνται από τις συνθήκες κράτησης, όπως δερματοπάθειες και ιώσεις.«Μιλάμε για ανθρώπους που είναι στην πλειονότητά τους νέοι, αλλά εμφανώς ταλαιπωρημένοι από τα χιλιόμετρα που διένυσαν». σημειώνει.

Εκτιμά δε ότι, καθημερινά, πάνω από 250 μετανάστες, ανάμεσά τους παιδιά και έγκυες, καθώς και αρκετοί πρόσφυγες από τη Συρία, περνούν τα ελληνοτουρκικά σύνορα, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, που η στάθμη του Έβρου είναι χαμηλή.

Νατάσα Καραθάνου, via

Οι ακολουθούμενες πολιτικές φλερτάρουν με μια κρίση τύπου 1930…

Του Σπύρου Λαπατσιώρα, Αυγή

Η αμφισβήτηση του αξιόχρεου της Ιταλίας και της Ισπανίας, μέσω της ανόδου των επιτοκίων των ομολόγων, και η συζητούμενη (και εν πολλοίς αναμενόμενη) υποβάθμιση της πιστωτικής αξιοπιστίας της Γαλλίας αποτελούν αφενός μεν αναμενόμενα αποτελέσματα της στρατηγικής διαχείρισης της κρίσης που ακολουθείται στην ευρωζώνη, αφετέρου δε γεγονότα που δείχνουν τα όρια της υλοποίησης αυτής της στρατηγικής. Πλέον καθίσταται ορατό ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές φλερτάρουν με μία παγκόσμια κρίση τύπου 1930 ψηλαφώντας τα κατώφλια έναρξής της.

Το ερώτημα που δημιουργείται από αυτό τον κίνδυνο και από το γεγονός ότι ο τρόπος παραγωγής αποφάσεων στην Ευρωζώνη ακολουθεί το πρότυπο: πιστωτικά γεγονότα στις αγορές χρέους – Σύνοδος Κορυφής η οποία δεν αντιμετωπίζει το κύριο ζήτημα αλλά δευτερεύουσες πλευρές, υιοθετώντας μέτρα τα οποία αποκηρύσσονταν προηγουμένως – αμφισβήτηση αυτών των αποφάσεων από τις αγορές, είναι αν οι διαμορφωτές πολιτικής στην Ευρώπη καταλαβαίνουν την κατάσταση ή αν δεν θέλουν να κάνουν ό,τι γνωρίζουν πως πρέπει.

Αν σκεφτούμε λίγο οριακά, καταλήγουμε σε μία παραλλαγή του δεύτερου σκέλους. Δεν είναι πρώτο θέμα στην ατζέντα η κρίση δημόσιου χρέους. Είναι αναμενόμενη, επιθυμητή μέσα σε ορισμένα όρια και πιστεύουν ότι, αν γίνει απειλητική για την αναπαραγωγή του συστήματος, έχουν τα εργαλεία για να την αντιμετωπίσουν (εξώθηση της ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων από τη δευτερογενή, την πρωτογενή αγορά, με ευρωομόλογο, με ένα άλλο EFSF χωρίς την απαίτηση της αξιολόγησης ΑΑΑ φερ’ ειπείν, με κουρέματα, με…).

Πρώτο θέμα είναι η απόφαση ότι το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη πρέπει να πάψει να «θυμίζει σοβιετικό κράτος», όπως δίδαξαν για τη δωρεάν και δημόσια παιδεία οι δικοί μας μανδαρίνοι. Για να γίνει αυτό, για να πειστούν για παράδειγμα οι Γάλλοι με τις υψηλότατες δημόσιες και κοινωνικές δαπάνες ή οι Γερμανοί να δουλεύουν μέχρι τα 70, πρέπει να υπάρχει η απειλή επώδυνων συνεπειών από την αμφισβήτηση του αξιόχρεου.

Αυτόν τον ρόλο τον παίζουν οι αγορές. Αποτελεί κοινή γνώση ότι με τους τρέχοντες ρυθμούς μεγέθυνσης των εισοδημάτων και την ανοδική τάση των επιτοκίων τα διαθέσιμα εργαλεία των ελίτ για τη διαχείριση του αυξανόμενου δημόσιου χρέους είναι είτε η μείωση δημοσίων δαπανών (που δημιουργεί τάσεις ύφεσης και αύξησης του χρέους) είτε ο πληθωρισμός είτε η διαγραφή χρέους.

Επιπρόσθετα γνωρίζουν ότι το τραπεζικό σύστημα στην Ευρώπη έχει πολλά προβλήματα. Επομένως, μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν λεφτά, αυξάνουν τα ασφάλιστρα κινδύνου και τα επιτόκια και δημιουργούν πίεση σταδιακά σε όλες τις χώρες (ας σκεφτούμε μόνο ότι με την υπάρχουσα μορφή του το EFSF θα μπορούσε να οδηγήσει το χρέος της Γερμανίας σε τριψήφια νούμερα πολύ γρήγορα).

Μία κίνηση που θα «κάλμαρε» τις αγορές θα ήταν για παράδειγμα μία εγγύηση από την ΕΚΤ για το υπάρχον χρέος όλων των χωρών της Ευρωζώνης (όπως υποστηρίζει και ο Wyplosz). Αλλά στο σημερινό θεσμικό πλαίσιο λήψης αποφάσεων στην Ευρωζώνη μία τέτοια εγγύηση θα δημιουργούσε τον «ηθικό κίνδυνο» στις κυβερνήσεις να ενδίδουν στις πολιτικές αντιστάσεις και να μην προχωρούν στις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις που απαιτεί το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.

Επομένως, επειδή ο μόνος τρόπος να «καλμάρουν» οι αγορές σήμερα είναι να καταστραφεί το όπλο που ωθεί στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, οι ηγέτες μας, παγιδευμένοι ανάμεσα στην ιδεοληψία (που επιτάσσει ο «αγνός» αγώνας μεταλλαγής των ευρωπαϊκών κοινωνιών) και τον πραγματισμό κάθε ηγεσίας που σέβεται το αστικό σύστημα, διαχειρίζονται την κατάσταση έτσι ώστε να κερδίζουν χρόνο για την υλοποίηση των κατάλληλων θεσμικών αλλαγών και να καλμάρουν τις αγορές όταν τα πράγματα ξεφεύγουν.

Αυτή η «καθυστέρηση» απέναντι στα γεγονότα είναι το αναγκαίο αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής, που θέλει να στοιχηθεί το πολιτικό σύστημα στις ταξικές προτεραιότητές της.

Πίστη αποτελεί η πεποίθηση, που δεν διαψεύδεται μέχρι στιγμής παρά τους κλυδωνισμούς που υφίσταται, ότι, αν επιμείνουν σταθερά σε αυτή την πολιτική, ακόμη και με κόστος μία «μικρή» ύφεση (ενδεχομένως και παγκόσμια), η δεκαετία που έρχεται θα σημάνει μία Νέα Ευρώπη ηθικά αποδεκτή από τον νεοφιλελευθερισμό, προπάντων ένα αλλαγμένο ασφαλιστικό σύστημα.

Στην πορεία αυτή μερικά ατυχήματα θα πρέπει να τύχουν διαχείρισης: χρεωκοπημένες χώρες, υψηλή ανεργία, πιθανές εξεγέρσεις, χρεωκοπημένες τράπεζες, διαμάχες όπως η τρέχουσα με τις φινλανδικές εγγυήσεις που προκαλείται από το ίδιο το πνεύμα αυτής της πολιτικής («ο χαμένος πληρώνει και τιμωρείται»), που θα δοκιμάσουν ακόμη και τη συνοχή της Ευρωζώνης – αλλά αυτά δεν έχει ο καπιταλισμός;

Πρόκειται για μία πολιτική που στηρίζεται στο ότι δε θα υπάρξουν πολιτικές αμφισβητήσεις αυτής της πορείας στις κοινωνίες της Ευρώπης και γι’ αυτό αποτελεί πολύ υψηλού ρίσκου πολιτική, η οποία αντιμετωπίζει στην τρέχουσα υλοποίηση τα όριά της επί ποινή επιστροφής του φαντάσματος του 1930. Αλλά, μπροστά στην υπόσχεση «αποσοβιετικοποίησης» της Ευρώπης και στην αυτοπεποίθηση που δημιουργείται από τις σχεδόν ανύπαρκτες κοινωνικές αντιστάσεις, όλα αυτά τους φαίνονται ένα ρίσκο που αξίζει να αναλάβουν.